Bakłażan

Często niedoceniany, skrywający pod lśniącą, fioletową skórką niezwykły potencjał kulinarny. Bakłażan, znany również jako oberżyna, to warzywo (a botanicznie owoc!), które potrafi odmienić każde danie, nadając mu głębi i aksamitnej tekstury. Zapraszamy w podróż po świecie tego wszechstronnego skarbu kuchni, by odkryć jego tajemnice, obalić mity i zainspirować się do kulinarnych eksperymentów.

Krótka historia fioletowego skarbu

Choć dziś bakłażan kojarzy nam się głównie z kuchnią śródziemnomorską, jego korzenie sięgają starożytnych Indii i Chin. Do Europy dotarł dzięki arabskim kupcom około VII wieku, jednak początkowo podchodzono do niego z dużą rezerwą. We Włoszech nazywano go nawet „mela insana”, czyli „szalone jabłko”, wierząc, że jego spożycie może prowadzić do obłędu. Na szczęście z czasem odkryto jego prawdziwy potencjał i dziś stanowi on kluczowy składnik wielu kultowych potraw na całym świecie.

Dlaczego warto włączyć bakłażana do diety?

Oberżyna to nie tylko smak, ale również cenne właściwości zdrowotne. Jest to warzywo niskokaloryczne, a jednocześnie bogate w błonnik, co sprawia, że jest doskonałym elementem diet odchudzających i wspierających prawidłowe trawienie.

Bogactwo składników odżywczych

W jego miąższu znajdziemy cenne witaminy i minerały, takie jak:

• Witamina C i K
• Witaminy z grupy B (szczególnie B1 i B6)
• Potas, który reguluje ciśnienie krwi
• Mangan, miedź i magnez

Moc antyoksydantów

Największym skarbem bakłażana jest jego fioletowa skórka. To właśnie w niej kryje się nasunina – silny przeciwutleniacz, który chroni komórki mózgowe przed uszkodzeniami i zwalcza wolne rodniki. Dlatego pamiętaj: podczas przygotowywania dań z bakłażana nigdy nie obieraj skórki! To w niej drzemie największa moc.

Jak wybrać idealny egzemplarz i jak go przechowywać?

Wybór dobrego bakłażana to połowa sukcesu. Szukaj sztuk, które są jędrne, ciężkie jak na swój rozmiar i mają gładką, lśniącą skórkę bez wgnieceń czy przebarwień. Zielona „czapeczka” (szypułka) powinna być świeża i pozbawiona suchych plam. Po przyniesieniu do domu przechowuj go w lodówce, najlepiej w szufladzie na warzywa, ale nie dłużej niż kilka dni, ponieważ jest wrażliwy na zimno i szybko traci jędrność.

Mit o goryczce – solić czy nie solić?

Wiele przepisów zaleca solenie pokrojonego bakłażana przed dalszą obróbką. Czy to konieczne? Współczesne odmiany są znacznie mniej gorzkie niż ich przodkowie, jednak ten zabieg ma swoje uzasadnienie. Sól wyciąga z miąższu nadmiar wody, co sprawia, że staje się on bardziej zwarty i wchłania znacznie mniej tłuszczu podczas smażenia. Jeśli planujesz pieczenie lub grillowanie, możesz pominąć ten krok. Jeśli jednak chcesz usmażyć idealne plastry na złoty kolor, warto poświęcić na to 20-30 minut.

1. Pokrój bakłażana w plastry lub kostkę.
2. Posyp obficie solą i odstaw na około 30 minut.
3. Po tym czasie opłucz go dokładnie pod zimną wodą, by pozbyć się nadmiaru soli.
4. Dokładnie osusz plastry ręcznikiem papierowym – to bardzo ważny krok!

Bakłażan w kuchni – kulinarna podróż dookoła świata

Jego niezwykła wszechstronność sprawia, że jest gwiazdą wielu kuchni. Można go grillować, piec, smażyć, dusić, faszerować, a nawet przygotowywać z niego pasty i dipy. Jego mięsista struktura czyni go doskonałym zamiennikiem mięsa w daniach wegetariańskich i wegańskich.

Oto kilka klasycznych dań, w których bakłażan gra główną rolę:

• Moussaka: Grecka zapiekanka z mielonym mięsem, bakłażanem i sosem beszamelowym.
• Baba ghanoush: Aksamitna pasta z pieczonego bakłażana, popularna w kuchni Bliskiego Wschodu.
• Caponata: Sycylijska potrawka z bakłażana, selera naciowego, oliwek i kaparów w słodko-kwaśnym sosie.
• Parmigiana di melanzane: Włoska zapiekanka z plastrów bakłażana przekładanych sosem pomidorowym i parmezanem.

Ciekawostka, o której mogłeś nie wiedzieć

Czy wiesz, że angielska nazwa bakłażana – eggplant (roślina-jajko) – wzięła się od jego dawnych odmian? W XVIII wieku w Europie popularne były bakłażany o białej lub żółtej skórce, które swoim kształtem i kolorem do złudzenia przypominały kurze jaja. Choć dziś dominują fioletowe odmiany, nazwa ta przetrwała do dziś.