Diagnoza SIBO

Czas czytania~ 4 MIN

Zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) to dolegliwość, która dotyka coraz więcej osób, często pozostając niezdiagnozowana lub mylona z innymi problemami trawiennymi, takimi jak zespół jelita drażliwego (IBS). Prawidłowa diagnoza SIBO jest kluczowa dla skutecznego leczenia i odzyskania komfortu życia. W tym artykule przyjrzymy się, jak przebiega proces diagnostyczny, jakie metody są dostępne i co należy wiedzieć, aby przygotować się do badania.

Co to SIBO i dlaczego diagnoza jest kluczowa?

Krótko o SIBO

SIBO, czyli Small Intestinal Bacterial Overgrowth, to stan, w którym w jelicie cienkim dochodzi do nadmiernego namnożenia bakterii, które normalnie bytują w jelicie grubym. Te „nieproszone goście” fermentują węglowodany, prowadząc do produkcji gazów (wodoru, metanu), co objawia się wzdęciami, bólami brzucha, biegunkami lub zaparciami, a także niedoborami składników odżywczych.

Dlaczego dokładna diagnoza jest tak ważna?

Objawy SIBO są często niespecyficzne i mogą przypominać inne schorzenia, takie jak IBS, nietolerancje pokarmowe czy celiakia. Bez precyzyjnej diagnozy, leczenie może być nieskuteczne lub wręcz pogarszać stan pacjenta. Prawidłowe rozpoznanie SIBO pozwala na wdrożenie celowanej terapii, która nie tylko łagodzi objawy, ale także eliminuje ich przyczynę.

Główne metody diagnozy SIBO

Wodorowo-metanowy test oddechowy

Jest to obecnie najczęściej stosowana i nieinwazyjna metoda diagnozy SIBO. Polega na spożyciu roztworu cukru (najczęściej laktulozy lub glukozy), a następnie mierzeniu stężenia wydychanego wodoru i metanu w regularnych odstępach czasu (zwykle przez 2-3 godziny). Bakterie w jelicie cienkim fermentują podany cukier, produkując gazy, których podwyższony poziom w określonym czasie świadczy o rozroście. Ważne jest, aby test był przeprowadzony prawidłowo i z odpowiednim preparatem, aby uniknąć fałszywych wyników.

Ciekawostka: Czy wiesz, że metan produkowany przez niektóre bakterie może spowalniać pasaż jelitowy, przyczyniając się do zaparć w przebiegu SIBO?

Aspirat jelitowy

Aspirat jelitowy, czyli pobranie próbki płynu z jelita cienkiego podczas endoskopii i jej posiew, jest uważany za „złoty standard” w diagnozie SIBO. Jest to metoda najbardziej dokładna, ponieważ pozwala na bezpośrednie zidentyfikowanie i zliczenie bakterii. Jednak ze względu na swoją inwazyjność i koszt, jest rzadziej stosowana niż test oddechowy i zazwyczaj rezerwuje się ją dla przypadków, w których test oddechowy jest niejednoznaczny lub wyniki są sprzeczne z objawami klinicznymi.

Inne metody i pułapki

Istnieją również inne metody, które mogą dostarczyć informacji, ale nie są uznawane za diagnostyczne dla SIBO:

  • Badanie kału: Może pokazać ogólny stan mikrobiomu jelita grubego, ale nie jest w stanie precyzyjnie ocenić flory jelita cienkiego.
  • Badania krwi: Mogą wskazywać na niedobory witamin (np. B12) lub anemię, które mogą być konsekwencją SIBO, ale nie diagnozują samej choroby.
  • Diagnoza na podstawie objawów: Objawy są kluczowe do postawienia podejrzenia, ale nie wystarczają do ostatecznej diagnozy. Wymagane jest potwierdzenie obiektywną metodą.

Przygotowanie do testu i interpretacja wyników

Jak przygotować się do badania?

Prawidłowe przygotowanie do testu oddechowego jest fundamentalne dla wiarygodności wyników. Zazwyczaj obejmuje:

  1. Modyfikacja diety: Na 1-2 dni przed badaniem należy stosować specjalną dietę (np. niskobłonnikową, z ograniczeniem FODMAP), aby zminimalizować fermentację w jelitach.
  2. Odstawienie leków: Należy przerwać przyjmowanie antybiotyków (minimum 4 tygodnie wcześniej), probiotyków, leków prokinetycznych, inhibitorów pompy protonowej (PPI) oraz niektórych suplementów. Zawsze skonsultuj to z lekarzem!
  3. Post: Bezpośrednio przed badaniem (zazwyczaj 8-12 godzin) należy powstrzymać się od jedzenia i picia (poza wodą).
  4. Unikanie aktywności: W dniu badania należy unikać palenia papierosów, żucia gumy i intensywnego wysiłku fizycznego.

Co oznaczają wyniki?

Wyniki testu oddechowego interpretuje się na podstawie wzrostu stężenia wodoru i/lub metanu w określonych przedziałach czasowych.

  • Wzrost wodoru: Podwyższenie poziomu wodoru o ponad 20 ppm (parts per million) powyżej wartości wyjściowej w ciągu pierwszych 90 minut badania może wskazywać na SIBO.
  • Wzrost metanu: Stężenie metanu powyżej 10-12 ppm w dowolnym momencie badania jest często uznawane za pozytywny wynik.

Interpretacja wyników wymaga doświadczenia i powinna być zawsze przeprowadzona przez lekarza lub dietetyka specjalizującego się w chorobach jelit, ponieważ istnieją niuanse, takie jak podwójne szczyty gazów, które mogą mieć różne znaczenie.

Po diagnozie: co dalej?

Po potwierdzeniu SIBO, kolejnym krokiem jest wdrożenie planu leczenia. Zazwyczaj obejmuje on antybiotykoterapię (np. rifaksyminą), leczenie ziołowe, modyfikacje diety (np. dietę niskiego FODMAP) oraz adresowanie podstawowych przyczyn, które doprowadziły do rozwoju SIBO. Współpraca z doświadczonym specjalistą jest kluczowa dla sukcesu terapii.

Ciekawostka na koniec

Choć SIBO to rozrost bakterii, to nie zawsze oznacza obecność „złych” bakterii. Często problemem jest po prostu obecność „dobrych” bakterii w niewłaściwym miejscu, czyli w jelicie cienkim zamiast grubego. To właśnie ich lokalizacja, a niekoniecznie ich rodzaj, jest głównym wyzwaniem w SIBO.

Tagi: #sibo, #badania, #diagnoza, #jelita, #należy, #bakterii, #wodoru, #metanu, #często, #metody,

Publikacja
Diagnoza SIBO
Kategoria » Pozostałe porady
Data publikacji:
Aktualizacja:2025-10-18 04:14:11
cookie Cookies, zwane potocznie „ciasteczkami” wspierają prawidłowe funkcjonowanie stron internetowych, także tej lecz jeśli nie chcesz ich używać możesz wyłączyć je na swoim urzadzeniu... więcej »
Zamknij komunikat close