Gdy pies jest zbyt ufny

Pies – najlepszy przyjaciel człowieka, często obdarzony bezgranicznym zaufaniem. Ta piękna cecha, choć świadczy o jego dobrym sercu i pozytywnym nastawieniu do świata, w pewnych okolicznościach może stać się źródłem niebezpieczeństwa. Kiedy ufność czworonoga przekracza granice rozsądku i naraża go na ryzyko, odpowiedzialny opiekun musi podjąć działania, by zapewnić mu bezpieczeństwo i nauczyć zdrowej ostrożności.

Co to znaczy, że pies jest zbyt ufny?

Zbyt duża ufność u psa nie jest tożsama z byciem towarzyskim czy przyjaznym. To raczej brak wrodzonego instynktu samozachowawczego lub nabytej ostrożności w stosunku do nieznanych sytuacji, ludzi czy innych zwierząt. Pies nadmiernie ufny może bez wahania podchodzić do każdego, kto go zawoła, zjeść coś znalezionego na ziemi lub bezmyślnie podążyć za obcą osobą. Dla wielu jest to urocze, ale dla psa stanowi realne zagrożenie. Nie chodzi o to, by pies stał się lękliwy, lecz by nauczył się rozróżniać bezpieczne sytuacje od potencjalnie ryzykownych.

Dlaczego niektóre psy są nadmiernie ufne?

Istnieje kilka przyczyn, dla których pies może wykazywać nadmierną ufność:

• Genetyka i rasa: Niektóre rasy, takie jak labradory, golden retrievery czy beagle, są z natury bardziej otwarte i przyjazne, co może predysponować je do mniejszej ostrożności.
• Wczesna socjalizacja: Jeśli szczeniak nie miał okazji poznać różnorodnych bodźców, ludzi i środowisk w kontrolowany sposób, może nie nauczyć się, że świat bywa nieprzewidywalny. Z drugiej strony, jeśli wszystkie jego doświadczenia były wyłącznie pozytywne, może nie rozwinąć zdolności do oceny ryzyka.
• Wychowanie i środowisko: Pies, który zawsze był chroniony i nie miał okazji do samodzielnego podejmowania decyzji (nawet tych drobnych, jak wybór ścieżki na spacerze), może nie rozwinąć zdolności do oceny sytuacji. Opiekunowie, którzy nieświadomie nagradzają każde, nawet ryzykowne, zachowanie ufności, również mogą wzmacniać ten wzorzec.
• Brak negatywnych doświadczeń: Choć brzmi to paradoksalnie, pies, który nigdy nie doświadczył niczego nieprzyjemnego ze strony obcego człowieka czy zwierzęcia, może nie mieć powodu do zachowania ostrożności.

Zagrożenia wynikające z nadmiernej ufności

Nadmierna ufność, choć na pozór pozytywna, niesie ze sobą szereg poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa i zdrowia psa:

• Zatrucia: Pies zbyt ufny może łatwo zjeść znalezione na ziemi jedzenie, które może być zepsute, szkodliwe (np. czekolada, cebula) lub celowo zatrute.
• Ucieczki i zaginięcia: Pies, który bez wahania podąża za obcą osobą lub innym psem, jest narażony na zaginięcie. Wystarczy chwila nieuwagi, by zwierzę znalazło się daleko od domu, a jego ufność może sprawić, że łatwo da się zabrać komuś o złych intencjach.
• Ataki innych zwierząt: Nie wszystkie psy są przyjazne. Zbyt ufny pies, podchodzący bez ostrzeżenia do agresywnego lub lękliwego zwierzęcia, może zostać dotkliwie pogryziony.
• Wypadki komunikacyjne: Pies, który wbiega na ulicę, by przywitać się z przechodniem lub innym psem, jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie.
• Kradzież: Niestety, zbyt ufny pies jest łatwym celem dla złodziei. Wystarczy, że ktoś go zawoła lub zaoferuje smakołyk, a pies bez problemu pójdzie za nim.
• Choroby: Kontakt z nieznanymi zwierzętami może prowadzić do zarażenia się chorobami zakaźnymi, takimi jak parwowiroza, nosówka czy choroby pasożytnicze.

Przykład z życia

Wyobraźmy sobie psa, który podczas spaceru na otwartym terenie, widząc osobę siedzącą na ławce, podbiega do niej machając ogonem. Osoba ta, zamiast pogłaskać, może być przestraszona, zirytowana lub po prostu nie lubić psów. W skrajnym przypadku może zareagować agresją lub celowo skrzywdzić zwierzę. Takie sytuacje są niestety realne i mogą pozostawić u psa traumę.

Jak nauczyć psa zdrowej ostrożności?

Trening i odpowiednie postępowanie opiekuna są kluczowe w nauce psa, jak zachować zdrową ostrożność, nie tracąc przy tym radości z kontaktów społecznych. Pamiętaj, że celem jest bezpieczeństwo, a nie wywołanie lęku.

Trening posłuszeństwa to podstawa

• Komenda „Zostaw” (Leave it): Naucz psa ignorowania przedmiotów na ziemi. Zacznij od smakołyków, które są mało atrakcyjne, a następnie stopniowo zwiększaj poziom trudności, ćwicząc w różnych miejscach.
• Komenda „Do mnie” (Come): Niezawodne przywołanie to absolutna podstawa. Ćwicz je w kontrolowanych warunkach, stopniowo wprowadzając rozproszenia. Używaj pozytywnych wzmocnień (smakołyki, pochwały, zabawa).
• Komenda „Nie” (No): Naucz psa, co oznacza zakaz. Ważne, by komenda była stanowcza, ale bez straszenia.
• Chodzenie na smyczy: Używaj smyczy w miejscach publicznych, zwłaszcza tam, gdzie pies może spotkać nieznajomych lub inne zwierzęta. To twoje narzędzie kontroli i bezpieczeństwa.

Kontrolowana socjalizacja

Zamiast pozwalać psu na swobodne podbieganie do każdego, aranżuj kontrolowane spotkania. Pozwól psu obserwować ludzi i psy z bezpiecznej odległości. Nagradzaj spokojne zachowanie. Jeśli pies jest zbyt podekscytowany, odsuń go na większą odległość i dopiero gdy się uspokoi, pozwól na stopniowe zbliżenie. Naucz go, że nie musi witać się z każdym, a twoja obecność i aprobata są najważniejsze.

Rola opiekuna – bądź przewodnikiem

• Bądź obserwatorem: Naucz się czytać mowę ciała swojego psa i innych zwierząt. Zauważaj sygnały stresu lub agresji, zanim sytuacja eskaluje.
• Broń swojego psa: Jeśli widzisz, że ktoś lub coś zbliża się do twojego psa w sposób, który może być dla niego niebezpieczny lub niekomfortowy, stanowczo, ale uprzejmie interweniuj. Nie każdy ma prawo głaskać twojego psa.
• Używaj identyfikacji: Upewnij się, że twój pies ma zawsze na obroży adresówkę z numerem telefonu oraz jest zaczipowany. To zwiększa szanse na jego powrót w razie zaginięcia.
• Konsekwencja: Bądź konsekwentny w treningu i oczekiwaniach. Pies potrzebuje jasnych zasad, by czuć się bezpiecznie i zrozumieć, czego od niego oczekujesz.

Podsumowanie

Pies, który ufa bezgranicznie, to cudowne stworzenie, ale jego bezpieczeństwo leży w rękach odpowiedzialnego opiekuna. Nauczenie psa zdrowej ostrożności to akt miłości i troski. Poprzez cierpliwy trening, kontrolowaną socjalizację i bycie uważnym przewodnikiem, możemy pomóc naszym czworonożnym przyjaciołom cieszyć się światem w sposób bezpieczny i radosny, bez narażania ich na niepotrzebne ryzyko.