Grzybica u psa, objawy

Czy Twój pies nagle zaczął się drapać, a na jego skórze pojawiła się tajemnicza, okrągła zmiana bez sierści? Wielu właścicieli w pierwszej kolejności myśli o alergii lub ukąszeniu owada. Jednak za takimi objawami może stać coś zupełnie innego – grzybica skórna. To podstępna dolegliwość, która nie tylko powoduje dyskomfort u zwierzaka, ale może również przenieść się na ludzi. Zrozumienie jej pierwszych sygnałów jest kluczem do szybkiego działania i skutecznego leczenia.

Czym tak naprawdę jest grzybica?

Wbrew potocznej nazwie (w języku angielskim to "ringworm", czyli "robak obrączkowy"), grzybica nie ma nic wspólnego z pasożytami. Jest to infekcja wywołana przez grzyby zwane dermatofitami, które żywią się keratyną – białkiem budującym skórę, sierść i pazury. Najczęściej spotykanym winowajcą u psów jest grzyb Microsporum canis. Co ciekawe, nazwa "ringworm" wzięła się od charakterystycznego, okrągłego kształtu zmian skórnych, które przypominają pierścień. To ważna informacja, ponieważ podkreśla, że mamy do czynienia z zakażeniem grzybiczym, a nie inwazją robaków.

Kluczowe objawy, na które musisz zwrócić uwagę

Obraz kliniczny grzybicy u psów bywa bardzo zróżnicowany. Niektóre czworonogi przechodzą ją niemal bezobjawowo, podczas gdy u innych symptomy są bardzo nasilone. Warto jednak znać te najczęstsze, aby móc w porę zareagować.

Charakterystyczne zmiany skórne

Najbardziej klasycznym objawem są okrągłe lub owalne ogniska łysienia. Zmiany te często mają wyraźnie zaznaczone, czerwone i lekko uniesione brzegi, podczas gdy środek może wydawać się jaśniejszy i pokryty łuskami. Wygląda to trochę jak tarcza strzelnicza. Pamiętaj jednak, że zmiany nie zawsze są idealnie okrągłe – mogą przybierać nieregularne kształty i zlewać się ze sobą, tworząc większe, łyse plamy na ciele psa.

Wypadanie sierści i łysienie

Dermatofity atakują mieszki włosowe, co prowadzi do osłabienia struktury włosa. Sierść staje się łamliwa, matowa i zaczyna wypadać. Często można zaobserwować krótkie, ułamane włoski na brzegach zmian skórnych. Łysienie (alopecia) może być ogniskowe, czyli ograniczone do jednego lub kilku miejsc, albo rozproszone na większej powierzchni ciała. Najczęściej zmiany lokalizują się na głowie, uszach, łapach i ogonie.

Świąd – nie zawsze oczywisty sygnał

Wiele chorób skóry kojarzy nam się z intensywnym drapaniem. W przypadku grzybicy bywa różnie. Niektóre psy odczuwają silny świąd, inne drapią się sporadycznie, a część nie wykazuje go wcale. Brak drapania nie wyklucza więc infekcji grzybiczej. Z tego powodu tak ważne jest, aby nie bagatelizować samych zmian skórnych, nawet jeśli pies nie wydaje się nimi zaniepokojony.

Inne niepokojące sygnały

Poza typowymi objawami, grzybicy mogą towarzyszyć również inne symptomy. Zwróć uwagę na:

• Nadmierne łuszczenie się naskórka i widoczny łupież.
• Zaczerwienienie skóry (rumień) i ogólny stan zapalny.
• Pojawienie się małych krostek lub pęcherzyków, które mogą świadczyć o wtórnym zakażeniu bakteryjnym.
• Zmiany w obrębie pazurów – stają się one kruche, łamliwe, zdeformowane i mogą zmieniać kolor.

Kto jest najbardziej narażony?

Choć grzybica może dotknąć każdego psa, istnieją grupy podwyższonego ryzyka. Szczególnie wrażliwe są szczenięta, których układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, oraz psy starsze lub osłabione innymi chorobami. Zwierzęta żyjące w dużych skupiskach, takich jak schroniska czy hodowle, również są bardziej narażone na rozprzestrzenianie się infekcji.

To nie zawsze wygląda jak z podręcznika

Warto zapamiętać, że grzybica to "wielki naśladowca" – jej objawy mogą przypominać wiele innych schorzeń dermatologicznych, od alergii po nużycę. Czasem jedynym symptomem jest niewielka, łuszcząca się plamka lub pojedynczy, ułamany włos. Dlatego każda niepokojąca zmiana na skórze Twojego pupila powinna być skonsultowana z lekarzem weterynarii. Nie diagnozuj psa na własną rękę! Tylko specjalista jest w stanie postawić trafną diagnozę, często po wykonaniu dodatkowych badań, takich jak badanie w świetle lampy Wooda czy posiew grzybiczy.