Jak grać w Durnia? Zasady

Gra w Durnia to coś więcej niż tylko rozrywka – to prawdziwa szkoła strategii, blefu i szybkiego myślenia. Pochodząca z Rosji, ta dynamiczna gra karciana podbiła serca milionów graczy na całym świecie, stając się synonimem emocjonującej rywalizacji przy stole. Jeśli chcesz opanować jej zasady i zaskoczyć znajomych swoją biegłością, ten artykuł jest dla Ciebie.

Czym jest Durak?

Durak, czyli po polsku „Głupiec” lub „Dureń”, to gra, w której celem jest jak najszybsze pozbycie się wszystkich kart z ręki. Brzmi prosto? Pozory mylą! Wymaga ona sprytu, przewidywania ruchów przeciwników oraz umiejętnego zarządzania własnymi zasobami. To gra, w której ostatni gracz z kartami na ręku zostaje okrzyknięty tytułowym durniem.

Cel gry: Pozbądź się kart!

Głównym zadaniem każdego gracza jest pozbycie się wszystkich kart, zanim zrobią to inni. Kto zostanie z kartami na koniec, przegrywa rundę.

Karty i gracze

Talia i liczba graczy

Do gry w Durnia zazwyczaj używa się standardowej talii 36 kart (od szóstek do asów). Może w nią grać od 2 do 6 osób. Im więcej graczy, tym dynamiczniejsza i bardziej nieprzewidywalna staje się rozgrywka.

Rozdanie kart

Na początku gry każdy z graczy otrzymuje po sześć kart. Karty rozdaje się pojedynczo, zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

Karta atutowa (kozer)

Po rozdaniu kart, odkrywa się jedną kartę ze stosu dobierania i kładzie ją pod spodem. Jej kolor staje się kolorem atutowym (kozerem) na całą rundę. Karta ta jest widoczna dla wszystkich i będzie ostatnią kartą do dobrania. Atuty są silniejsze niż wszystkie inne karty, niezależnie od ich koloru.

Przebieg gry: Atak i obrona

Rozpoczęcie gry

Grę rozpoczyna gracz posiadający najniższego atuta. Jeśli nikt nie ma atutów, zazwyczaj zaczyna ten, kto ma najniższą kartę dowolnego koloru lub po prostu gracz na lewo od rozdającego.

Atakowanie

Gracz atakujący kładzie jedną lub więcej kart tego samego rzędu (np. dwie dziewiątki, trzy asy) na stół. Celem jest zmuszenie obrońcy do zabrania kart.

Obrona

Gracz atakowany musi odbić każdą kartę ataku, kładąc na nią kartę wyższego rzędu w tym samym kolorze lub dowolną kartę atutową. Jeśli kartą ataku jest atut, obrońca musi położyć na nią wyższego atuta.

Dokładanie do ataku

Po pierwszym ataku, zarówno atakujący, jak i inni gracze (z wyjątkiem obrońcy) mogą dokładać karty do ataku. Warunek jest jeden: dokładać można tylko karty o rzędzie identycznym z którąkolwiek kartą leżącą na stole (czy to atakującą, czy broniącą). Maksymalna liczba kart w ataku to sześć, chyba że obrońca ma mniej kart na ręce – wtedy atak nie może przekroczyć liczby jego kart. Jeśli na stole leży dziewiątka kier i dziewiątka pik, możesz dołożyć dowolną inną dziewiątkę, a także dowolną kartę, która już została zagrana w tym ataku (np. jeśli obrońca zagrał waleta na dziewiątkę, możesz dołożyć kolejnego waleta).

Przyjęcie kart

Jeśli obrońca nie jest w stanie lub nie chce odbić wszystkich kart ataku, musi przyjąć wszystkie karty ze stołu do swojej ręki. Wtedy jego tura się kończy, a atakujący staje się obrońcą w kolejnej turze, a atak rozpoczyna gracz po lewej stronie tego, który przyjął karty.

Pasaż ataku (ciekawostka)

W niektórych wariantach gry, jeśli atakujący zagra kartę, a obrońca ma inną kartę tego samego rzędu, może on 'podać' atak dalej, dokładając tę kartę. Wtedy następny gracz w kolejce staje się obrońcą. Jest to strategiczny ruch, który pozwala uniknąć przyjęcia kart, ale jednocześnie obciąża kolejnego gracza.

Koniec rundy

Udana obrona

Jeśli obrońca skutecznie odbije wszystkie karty ataku, wszystkie karty ze stołu trafiają na stos kart odrzuconych i nie biorą już udziału w grze. Obrońca rozpoczyna następny atak.

Dobieranie nowych kart

Po zakończeniu ataku (niezależnie od tego, czy obrona była udana, czy nie), gracze dobierają karty ze stosu dobierania, tak aby każdy miał sześć kart na ręce. Najpierw dobiera atakujący, potem obrońca, a następnie pozostali gracze, zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

Zakończenie gry

Zostanie Durniem

Gra toczy się do momentu, gdy wszyscy gracze z wyjątkiem jednego pozbędą się swoich kart. Ten ostatni gracz, który pozostaje z kartami na ręce, zostaje 'durniem' i przegrywa rundę.

Zwycięstwo

Zwycięzcą rundy jest ten, kto jako pierwszy zdołał pozbyć się wszystkich swoich kart.

Strategiczne porady

Mądrze zarządzaj atutami

Atuty to Twoja najsilniejsza broń. Używaj ich oszczędnie, ale skutecznie. Czasem warto zachować mocnego atuta na później, aby obronić się przed kluczowym atakiem lub samemu wyprowadzić decydujący cios.

Obserwuj przeciwników

Zwracaj uwagę na to, jakie karty zagrywają Twoi przeciwnicy, a jakie dobierają. Pozwoli Ci to przewidzieć ich możliwe ruchy i zaplanować własną strategię.

Pozbywaj się słabych kart

Staraj się jak najszybciej pozbyć najniższych kart, które są trudne do obronienia i mogą obciążać Twoją rękę. To często klucz do sukcesu.

Graj parami i zestawami

Jeśli masz kilka kart tego samego rzędu, użyj ich do ataku. Zmusisz obrońcę do zużycia większej liczby kart lub przyjęcia ich, co jest bardzo korzystne.

Ciekawostki o Durniu

Pochodzenie i popularność

Gra 'Dureń' ma swoje korzenie w Rosji, gdzie pojawiła się w XIX wieku i szybko stała się jedną z najpopularniejszych gier karcianych. Jej prostota i jednocześnie głębia strategiczna sprawiły, że zdobyła uznanie na całym świecie.

Dlaczego 'Dureń'?

Nazwa gry, 'Dureń', dosłownie oznacza 'głupiec' i odnosi się do gracza, który jako ostatni pozostaje z kartami na ręce. To humorystyczne określenie podkreśla rywalizacyjny, a jednocześnie lekki charakter tej wciągającej rozrywki.