Nadżerka, objawy, leczenie

Wiele kobiet słyszy diagnozę „nadżerka” i natychmiast ogarnia je niepokój. Czy słusznie? Czym tak naprawdę jest ta tajemnicza zmiana i jakie kroki należy podjąć? W naszym artykule rozwiejesz wszelkie wątpliwości, poznając prawdziwe oblicze tej dolegliwości, jej objawy oraz skuteczne metody leczenia, a także dowiesz się, kiedy potrzebna jest interwencja medyczna, a kiedy wystarczy spokojna obserwacja.

Co to jest nadżerka? Rozwiewamy mity

W języku potocznym termin „nadżerka” jest niezwykle często używany, jednak w medycynie często odnosi się do stanu, który nie jest prawdziwą nadżerką, lecz ektopią gruczołową (inaczej wywinięciem błony śluzowej szyjki macicy). Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji diagnozy i unikania niepotrzebnego stresu.

Ektopia gruczołowa: Często mylona z nadżerką

Ektopia gruczołowa to stan, w którym delikatne komórki gruczołowe, normalnie występujące w kanale szyjki macicy, pojawiają się na jej zewnętrznej części, czyli tarczy. Obszar ten jest wówczas bardziej czerwony i wrażliwy. Jest to fizjologiczna zmiana, często występująca u młodych kobiet, kobiet w ciąży, przyjmujących doustne środki antykoncepcyjne lub w okresie dojrzewania. Zazwyczaj nie wymaga leczenia, chyba że powoduje uciążliwe objawy.

Prawdziwa nadżerka: Kiedy mówimy o ubytku tkanki?

Prawdziwa nadżerka to natomiast rzeczywisty ubytek nabłonka pokrywającego szyjkę macicy. Jest to stan znacznie rzadszy niż ektopia i zazwyczaj wiąże się z procesem zapalnym, infekcją, urazem mechanicznym (np. podczas stosunku) lub innymi patologicznymi zmianami. Prawdziwa nadżerka wymaga zawsze uwagi lekarza i często interwencji terapeutycznej.

Objawy nadżerki: Kiedy zwrócić uwagę?

Zarówno ektopia, jak i prawdziwa nadżerka, mogą przebiegać bezobjawowo. Często są wykrywane przypadkowo podczas rutynowego badania ginekologicznego. Kiedy jednak objawy się pojawiają, mogą być niepokojące i wymagać konsultacji:

• Upławy: Zwiększona ilość wydzieliny z pochwy, często śluzowej, niekiedy z domieszką krwi.
• Krwawienia kontaktowe: Plamienia lub niewielkie krwawienia po stosunku, badaniu ginekologicznym lub intensywnym wysiłku fizycznym.
• Bóle w podbrzuszu: Czasami pojawiają się dyskomfort lub lekkie bóle w dolnej części brzucha.
• Dyskomfort podczas stosunku: Rzadziej, ale może wystąpić ból lub pieczenie.

Pamiętaj, że wymienione objawy mogą towarzyszyć również innym schorzeniom, dlatego samodiagnoza jest niewskazana.

Diagnostyka: Jak lekarz stawia diagnozę?

Rozpoznanie nadżerki (czy też ektopii) odbywa się podczas rutynowego badania ginekologicznego. Lekarz ogląda szyjkę macicy za pomocą wziernika i może zauważyć charakterystyczne zaczerwienienie lub ubytek. Kluczowe dla postawienia prawidłowej diagnozy i wykluczenia poważniejszych schorzeń są jednak dalsze badania.

Badanie cytologiczne i kolposkopia

Badanie cytologiczne (cytologia) to podstawowe badanie przesiewowe, które pozwala ocenić stan komórek szyjki macicy i wykryć ewentualne zmiany przednowotworowe lub nowotworowe. Jest niezwykle ważne i powinno być wykonywane regularnie.

W przypadku podejrzenia zmian, lekarz może zlecić kolposkopię. Jest to dokładne badanie szyjki macicy pod powiększeniem za pomocą specjalnego mikroskopu (kolposkopu). Pozwala ono na szczegółową ocenę nabłonka, naczyń krwionośnych i wykrycie nawet bardzo drobnych, niewidocznych gołym okiem zmian. Podczas kolposkopii możliwe jest również pobranie wycinka do badania histopatologicznego, jeśli zachodzi taka potrzeba.

Leczenie: Dostępne metody i kiedy są potrzebne

Decyzja o leczeniu nadżerki (ektopii) zależy od jej charakteru, wielkości, objawów oraz wyników badań cytologicznych i kolposkopowych. W wielu przypadkach, zwłaszcza przy bezobjawowej ektopii, leczenie nie jest konieczne, a wystarczy regularna obserwacja.

Jeśli jednak nadżerka jest prawdziwa, powoduje uciążliwe objawy (np. krwawienia) lub istnieją inne wskazania medyczne, lekarz może zaproponować jedną z poniższych metod:

1. Krioterapia: Zamrażanie zmienionych tkanek za pomocą ciekłego azotu. Jest to metoda bezbolesna, szybka i skuteczna.
2. Elektrokoagulacja: Usunięcie zmienionych komórek za pomocą prądu elektrycznego.
3. Laseroterapia: Precyzyjne odparowanie zmienionych tkanek za pomocą wiązki lasera.
4. Leczenie farmakologiczne: W przypadku nadżerek o podłożu zapalnym lub infekcyjnym, stosuje się leki przeciwzapalne, antybiotyki lub środki przeciwwirusowe.
5. Ablacja chemiczna: Zastosowanie substancji chemicznych (np. azotan srebra) do zniszczenia zmienionych komórek.

Wybór metody zawsze należy do lekarza, który bierze pod uwagę indywidualny przypadek pacjentki. Po zabiegu należy przestrzegać zaleceń, aby zapewnić prawidłowe gojenie.

Kiedy skonsultować się z lekarzem?

Niezależnie od tego, czy doświadczasz objawów, czy po prostu chcesz upewnić się co do stanu swojego zdrowia, regularne wizyty u ginekologa są niezbędne. Pamiętaj, że informacje zawarte w tym artykule mają charakter edukacyjny i nie zastąpią profesjonalnej konsultacji medycznej. Wszelkie niepokojące objawy, takie jak nietypowe upławy, krwawienia poza cyklem, bóle czy dyskomfort, powinny być natychmiast skonsultowane z lekarzem.