Nadżerka szyjki macicy, objawy

Nadżerka szyjki macicy to diagnoza, którą słyszy wiele kobiet podczas rutynowej wizyty ginekologicznej. Choć nazwa brzmi niepokojąco, często jest to zmiana o łagodnym charakterze, która jednak nigdy nie powinna być ignorowana. To cichy gość, który rzadko daje o sobie znać wprost, a jego obecność może być sygnałem, że w naszym organizmie dzieje się coś, co wymaga uwagi i profesjonalnej oceny. Zrozumienie, czym jest, jakie daje objawy i dlaczego regularne badania są tak kluczowe, to podstawa dbania o własne zdrowie intymne.

Czym tak naprawdę jest nadżerka?

Warto wiedzieć, że termin „nadżerka” jest często używany jako potoczne uproszczenie. W większości przypadków diagnoza dotyczy tak zwanej nadżerki rzekomej, czyli ektopii. Nie jest to rana ani ubytek tkanki, jak sugeruje nazwa, a jedynie przemieszczenie się komórek nabłonka walcowatego (który naturalnie wyściela kanał szyjki macicy) na zewnętrzną część szyjki macicy, czyli jej tarczę. Nabłonek ten ma intensywnie czerwoną barwę, przez co w badaniu ginekologicznym wygląda jak plamka lub ranka na tle jaśniejszego nabłonka płaskiego, który powinien pokrywać tę część szyjki. Nadżerka prawdziwa, czyli faktyczny ubytek nabłonka, występuje znacznie rzadziej i zazwyczaj jest wynikiem urazów lub stanów zapalnych.

Kluczowa różnica

Zapamiętajmy: najczęściej diagnozowana zmiana to ektopia, czyli fizjologiczne zjawisko, które może pojawić się na różnych etapach życia kobiety, na przykład w okresie dojrzewania, w ciąży czy podczas stosowania antykoncepcji hormonalnej. Sama w sobie nie jest groźna, ale wymaga regularnej kontroli, ponieważ obszar ten jest bardziej podatny na infekcje i stany zapalne.

Objawy, które powinny zwrócić twoją uwagę

Największym wyzwaniem w przypadku nadżerki szyjki macicy jest fakt, że bardzo często nie daje ona żadnych objawów. Wiele kobiet dowiaduje się o jej istnieniu przypadkowo, podczas rutynowego badania cytologicznego. Istnieje jednak kilka sygnałów, które mogą świadczyć o jej obecności i powinny skłonić do jak najszybszej wizyty u ginekologa. Należą do nich:

• Plamienia i krwawienia kontaktowe: Jest to najbardziej charakterystyczny objaw. Chodzi o niewielkie krwawienia pojawiające się po stosunku płciowym, badaniu ginekologicznym lub nawet po intensywnym wysiłku fizycznym.
• Krwawienia międzymiesiączkowe: Plamienia lub krwawienia, które występują poza terminem regularnej miesiączki.
• Nieprawidłowe upławy: Zwiększona ilość wydzieliny z pochwy, która może mieć zmieniony kolor (żółtawy, zielonkawy) lub nieprzyjemny zapach, często świadcząca o współistniejącej infekcji.
• Ból w podbrzuszu: Bóle o charakterze tępym lub kłującym, które nie są związane z cyklem menstruacyjnym. Mogą nasilać się podczas współżycia.

Diagnostyka to podstawa

Podstawą rozpoznania nadżerki jest badanie ginekologiczne z użyciem wziernika. Lekarz jest w stanie ocenić wygląd tarczy szyjki macicy. Jednak samo stwierdzenie obecności „czerwonej plamki” to dopiero początek. Absolutnie kluczowym i niezbędnym badaniem jest cytologia. To właśnie ona pozwala ocenić, czy komórki w obrębie zmiany są prawidłowe, czy też doszło w nich do niepokojących zmian, które mogłyby wskazywać na stany przednowotworowe lub nowotworowe, wywołane na przykład przez wirusa HPV.

Ciekawostka

Czy wiesz, że ektopia (nadżerka rzekoma) jest zjawiskiem całkowicie normalnym u noworodków płci żeńskiej? Pod wpływem estrogenów matki, które przechodzą przez łożysko, nabłonek z kanału szyjki może wywinąć się na zewnątrz. Zmiana ta cofa się samoistnie w pierwszych tygodniach życia dziecka. To pokazuje, jak silnie jej powstawanie jest związane z gospodarką hormonalną organizmu.

Co dalej? Obserwacja czy leczenie?

Decyzja o dalszym postępowaniu zależy od wyniku cytologii oraz od tego, czy nadżerka powoduje uciążliwe objawy. Jeśli wynik badania cytologicznego jest prawidłowy, a kobieta nie odczuwa żadnych dolegliwości, lekarz najczęściej zaleca jedynie regularną obserwację i powtarzanie cytologii zgodnie z harmonogramem. Jeżeli jednak występują uporczywe plamienia, upławy lub wynik cytologii jest nieprawidłowy, konieczne może być leczenie. Metody leczenia dobiera się indywidualnie i mogą to być na przykład farmakoterapia (leczenie stanu zapalnego) lub zabiegi takie jak krioterapia (zamrażanie) czy fotokoagulacja (laser). Pamiętaj, że ostateczną decyzję zawsze podejmuje lekarz na podstawie kompleksowej oceny Twojego stanu zdrowia.