Quel pays pêche le plus de poisson ?

Gdy myślimy o rybołówstwie, często wyobrażamy sobie niewielkie kutry wracające o świcie do portu. Rzeczywistość jest jednak zgoła inna – to globalny przemysł o niewyobrażalnej skali, w którym karty rozdają prawdziwi giganci. Zastanawiałeś się kiedyś, który kraj wyciąga z wód najwięcej ryb i jak jego dominacja wpływa na światowe oceany? Odpowiedź rzuca światło nie tylko na globalną gospodarkę, ale także na największe wyzwania ekologiczne naszych czasów.

Niezaprzeczalny Lider na Wodach Świata

Odpowiedź na pytanie postawione w tytule jest jednoznaczna i od lat niezmienna: Chiny. Państwo Środka jest absolutnym i bezkonkurencyjnym liderem w globalnych połowach. Skala chińskiego rybołówstwa jest tak ogromna, że przewyższa połowy kilku kolejnych krajów z czołówki łącznie. Według danych Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), Chiny odpowiadają za około 15-20% światowych połowów morskich, co przekłada się na miliony ton ryb rocznie.

Co stoi za taką dominacją? Przede wszystkim jest to efekt połączenia kilku czynników: ogromnej floty rybackiej, która jest największa na świecie i operuje na wszystkich oceanach, gigantycznego popytu wewnętrznego oraz znaczących dotacji rządowych wspierających ekspansję tego sektora. Co ciekawe, Chiny dominują nie tylko w połowach dzikich ryb, ale są również światowym potentatem w dziedzinie akwakultury.

Podium Połowów: Kto Jeszcze Się Liczy?

Chociaż Chiny zdają się być w innej lidze, to za ich plecami toczy się zacięta rywalizacja o kolejne miejsca na podium. W czołówce regularnie pojawiają się te same kraje, choć ich pozycja może się nieznacznie wahać z roku na rok w zależności od stanu zasobów morskich i warunków oceanicznych.

Indonezja i Peru: Potęgi z Różnych Powodów

Indonezja, jako największe państwo wyspiarskie na świecie, dysponuje olbrzymią strefą ekonomiczną i dostępem do niezwykle bogatych w bioróżnorodność wód. Jej połowy opierają się na wielu różnych gatunkach, co czyni jej sektor rybołówstwa bardzo zdywersyfikowanym.

Z kolei Peru to fascynujący przypadek. Jego pozycja w światowej czołówce zależy niemal wyłącznie od jednego gatunku – sardeli peruwiańskiej (anchoveta). Okresowe, masowe połowy tej małej rybki, napędzane przez zjawisko El Niño, potrafią wynieść Peru na drugie miejsce na świecie. Warto jednak wiedzieć, że większość tych połowów nie trafia bezpośrednio na nasze talerze, lecz jest przetwarzana na mączkę rybną i olej rybny, które stanowią kluczowy składnik pasz dla zwierząt hodowlanych i ryb w akwakulturze.

Rosja, Stany Zjednoczone i Indie

Wśród liderów znajdują się również Rosja i Stany Zjednoczone, które kontrolują ogromne i zasobne łowiska na północnym Pacyfiku i Atlantyku. Poławiają one głównie cenne gatunki, takie jak mintaj, dorsz czy łosoś. Z kolei Indie, z długą linią brzegową i ogromnym sektorem rybołówstwa przybrzeżnego, systematycznie umacniają swoją pozycję w światowej czołówce, zaspokajając rosnący popyt wewnętrzny.

Połowy a Akwakultura: Dwa Oblicza Produkcji

Mówiąc o "produkcji ryb", kluczowe jest rozróżnienie między połowami z naturalnych łowisk a akwakulturą, czyli hodowlą ryb i owoców morza. To właśnie akwakultura rozwija się najszybciej i od kilku lat dostarcza ponad połowę ryb przeznaczonych do konsumpcji przez ludzi na całym świecie. I tutaj ponownie na czele peletonu znajdują się Chiny, które odpowiadają za ponad 60% globalnej produkcji z akwakultury. To pokazuje, że ich dominacja w sektorze rybnym jest absolutna i obejmuje oba jego filary.

Ciemna Strona Rekordowych Połowów

Niestety, za imponującymi liczbami kryją się poważne problemy. Globalna presja na zasoby morskie prowadzi do wielu negatywnych zjawisk, które zagrażają przyszłości oceanów.

• Przełowienie: Szacuje się, że ponad jedna trzecia światowych stad ryb jest poławiana na poziomie biologicznie niezrównoważonym. Oznacza to, że łowimy je szybciej, niż są w stanie się odrodzić.
• Nielegalne połowy (NNN): Nieregulowane, nieraportowane i nielegalne połowy to globalna plaga, która niszczy ekosystemy i pozbawia dochodów uczciwych rybaków. Często są one powiązane z największymi flotami operującymi na odległych wodach.
• Niszczycielskie praktyki: Stosowanie metod takich jak trałowanie denne (ciągnięcie ciężkich sieci po dnie morskim) powoduje dewastację siedlisk i prowadzi do przyłowu, czyli przypadkowego chwytania i zabijania gatunków niebędących celem połowów, w tym żółwi morskich, delfinów czy młodych ryb.

Świadomość, które kraje łowią najwięcej, to także świadomość globalnej odpowiedzialności, jaka na nich spoczywa. Zrównoważone zarządzanie rybołówstwem, walka z nielegalnymi praktykami i inwestowanie w odpowiedzialną akwakulturę to klucz do zapewnienia, że ryby pozostaną źródłem pożywienia dla przyszłych pokoleń.