Wie heißt die steilste Piste der Welt?

Dla wielu narciarzy samo słowo „stromość” budzi dreszcz emocji i obietnicę niezapomnianych wrażeń. Ale czy zastanawiałeś się kiedyś, która z tras narciarskich na świecie zasługuje na miano tej najbardziej stromej? Odpowiedź na to pytanie prowadzi nas w Alpy, do miejsca, gdzie adrenalina miesza się z zapierającymi dech w piersiach widokami.

Harakiri: Królowa stromości

Bezkonkurencyjnym pretendentem do tytułu najbardziej stromej przygotowanej trasy narciarskiej na świecie jest Harakiri, położona w austriackim regionie narciarskim Mayrhofen w Zillertalu. Jej nazwa, zaczerpnięta z japońskiego określenia rytualnego samobójstwa, doskonale oddaje charakter tego wyzwania. Z maksymalnym nachyleniem dochodzącym do 78 procent, Harakiri to prawdziwy test umiejętności i odwagi nawet dla najbardziej doświadczonych narciarzy.

Jak mierzy się stromość?

Warto pamiętać, że 78 procent nachylenia to nie to samo co 78 stopni. Procent nachylenia odnosi się do stosunku pionowego spadku do poziomego dystansu. Dla porównania, 78% nachylenia odpowiada kątowi około 38 stopni. To wciąż niezwykle stromo – wyobraź sobie ścianę, która opada pod takim kątem! Trasa jest tak stroma, że specjalne ratraki muszą być zabezpieczane linami, aby mogły ją przygotować.

Inne wyzwania dla odważnych

Choć Harakiri dzierży tytuł najstromszej przygotowanej trasy, na świecie istnieje wiele innych stoków, które dostarczają równie intensywnych wrażeń i są uznawane za legendarne ze względu na swoją stromość, trudność techniczną lub niebezpieczeństwo. Oto kilka z nich:

• Streif w Kitzbühel (Austria): Znana głównie z legendarnego wyścigu Hahnenkamm, zawiera sekcję "Mausefalle" o nachyleniu do 85%. To nie tylko stromość, ale także skoki i oblodzenie sprawiają, że jest to jedna z najtrudniejszych tras zjazdowych.
• Grand Couloir w Courchevel (Francja): Trasa nieprzygotowywana ratrakiem, co oznacza naturalne muldy i zmienne warunki. Jest niezwykle stroma i wymaga precyzyjnej techniki.
• Corbet's Couloir w Jackson Hole (USA): Słynna z obowiązkowego skoku na start, po którym następuje zjazd bardzo stromym, wąskim żlebem. To prawdziwy sprawdzian nerwów i umiejętności.
• Delirium Dive w Sunshine Village (Kanada): Dostępna tylko przez bramki kontrolujące sprzęt lawinowy. Oferuje ekstremalne zjazdy w terenie otwartym o bardzo dużym nachyleniu, często w głębokim śniegu.

Przygotowanie do ekstremalnej jazdy

Jazda na tak ekstremalnych trasach to nie tylko kwestia techniki, ale także odpowiedniego przygotowania fizycznego i psychicznego. Przed podjęciem wyzwania należy uczciwie ocenić swoje umiejętności. Oto kluczowe aspekty:

• Umiejętności techniczne: Perfekcyjne opanowanie skrętów, kontrola prędkości i równowagi na bardzo stromym i często oblodzonym terenie.
• Kondycja fizyczna: Wytrzymałość i siła mięśni nóg są kluczowe, aby utrzymać odpowiednią pozycję i kontrolować narty.
• Odpowiedni sprzęt: Narty o odpowiedniej twardości i długości, kask, a często także ochraniacze, to podstawa. Sprzęt musi być w idealnym stanie.
• Mentalne przygotowanie: Spokój, koncentracja i brak lęku przed wysokością i szybkością są niezbędne. Panika może prowadzić do utraty kontroli.
• Analiza warunków: Zawsze sprawdzaj aktualne warunki śniegowe i pogodowe. Świeży, puchowy śnieg może ułatwić zjazd, ale oblodzenie czyni trasę śmiertelnie niebezpieczną.

Ciekawostki ze świata stromych stoków

Na Harakiri organizowane są specjalne sesje zdjęciowe, podczas których profesjonalni fotografowie uwieczniają zmagania narciarzy z trasą. To niezapomniana pamiątka dla tych, którzy odważą się zmierzyć z legendą. Warto też wiedzieć, że liczba osób, które faktycznie zjeżdżają Harakiri bez upadku, jest znacznie mniejsza niż tych, którzy tylko próbują. Pamiętaj jednak, że prawdziwym celem narciarstwa jest czerpanie radości z ruchu i piękna gór, a nie bicie rekordów za wszelką cenę.

Najbardziej stroma trasa narciarska to symbol ekstremalnych wyzwań, jakie oferują góry. Harakiri w Mayrhofen to miejsce, gdzie granice ludzkich umiejętności są testowane, a adrenalina osiąga zenit. Pamiętajmy jednak, że bezpieczeństwo i rozsądek powinny zawsze iść w parze z pasją do narciarstwa. Cieszmy się górami, ale zawsze z szacunkiem dla ich potęgi i naszych własnych możliwości.