Z czego robi się kije do snookera?

Każdy, kto choć raz oglądał profesjonalny mecz snookera, z pewnością podziwiał nie tylko kunszt zawodników, ale i elegancję ich narzędzi. Kij do snookera to znacznie więcej niż prosty kawałek drewna – to precyzyjnie wykonane dzieło sztuki, którego materiały i konstrukcja mają bezpośredni wpływ na każdy aspekt gry. Zastanawiałeś się kiedyś, co kryje się za jego idealną prostością i doskonałym wyważeniem? Zapraszamy w podróż do świata rzemiosła, które zamienia surowe drewno w narzędzie mistrzów.

Serce kija – Drewno najwyższej próby

Podstawą każdego kija do snookera jest oczywiście drewno, ale jego dobór to prawdziwa sztuka. Dwie główne części kija, czyli szczytówka (górna, cieńsza część) oraz butt (dolna, grubsza rękojeść), najczęściej wykonuje się z różnych gatunków, aby osiągnąć optymalne właściwości – elastyczność, sztywność i odpowiednie wyważenie.

Szczytówka – Precyzja z jesionu

Absolutnym królem, jeśli chodzi o materiał na szczytówkę, jest jesion, a w szczególności jego północnoamerykańska odmiana. Dlaczego właśnie on? Jesion charakteryzuje się idealnym połączeniem sztywności i sprężystości, co pozwala na precyzyjne oddawanie uderzeń bez niepożądanych wibracji. Co więcej, jego wyraziste, proste słoje (tzw. „strzałki”) są dla wielu graczy naturalnym celownikiem, ułatwiającym utrzymanie prostej linii podczas celowania i uderzenia. Alternatywą dla jesionu bywa klon, który jest twardszy i ma znacznie mniej widoczne usłojenie, co jest kwestią indywidualnych preferencji gracza.

Butt – Elegancja i waga hebanu

Dolna część kija, czyli butt, musi zapewniać stabilność, odpowiednią wagę i pewny chwyt. Tutaj dominuje heban – niezwykle gęste, twarde i ciężkie drewno o głębokiej, czarnej barwie. Jego masa naturalnie dociąża kij, przesuwając środek ciężkości do tyłu, co preferuje większość snookerzystów. Heban stanowi również doskonałą bazę dla ozdobnych wstawek, czyli tzw. „splicingów”.

Ciekawostka: W najbardziej renomowanych, ręcznie robionych kijach, butt jest misternie łączony z innymi gatunkami egzotycznego drewna, takimi jak palisander, drewno wężowe (snake wood) czy cocobolo. Te kolorowe wstawki nie tylko nadają kijowi unikalny wygląd, ale również wpływają na jego ostateczne wyważenie.

Detale, które tworzą mistrza

Sam dobór drewna to dopiero początek. O klasie kija świadczą detale, które mają ogromny wpływ na jakość gry.

1. Ferula: To mały, najczęściej mosiężny pierścień znajdujący się na samym końcu szczytówki. Jego zadaniem jest ochrona drewna przed rozszczepieniem pod wpływem silnych uderzeń oraz zapewnienie stabilnej podstawy dla kapki.
2. Kapka (tip): To jedyny element, który ma bezpośredni kontakt z bilą. Wykonuje się ją z warstw sprasowanej skóry. Twardość kapki (miękka, średnia, twarda) wpływa na kontrolę nad białą bilą – miękkie pozwalają na nadawanie większej rotacji, a twarde oferują większą precyzję przy mocnych uderzeniach.
3. Splicing (klejenie): W kijach wysokiej klasy butt nie jest malowany, lecz łączony z innymi gatunkami drewna. Technika ręcznego klejenia (hand-splicing) polega na precyzyjnym nacinaniu i sklejaniu klinów z hebanu i drewna ozdobnego. To właśnie te ostre, idealnie spasowane „zęby” na rękojeści są wyznacznikiem prawdziwego rzemiosła.

Konstrukcja i wykończenie

Większość profesjonalnych kijów to kije dzielone – dwu- lub trzyczęściowe. Pozwala to na wygodny transport. Kluczowym elementem jest tutaj jakość złącza, najczęściej wykonanego z mosiądzu. Musi być ono idealnie spasowane, aby po skręceniu kij zachowywał się jak jedna, lita całość, bez żadnych luzów czy niepożądanych dźwięków.

Ostateczne wykończenie kija polega na wielokrotnym szlifowaniu i olejowaniu, co nie tylko zabezpiecza drewno, ale także nadaje mu jedwabistą gładkość, ułatwiającą płynne prowadzenie kija po dłoni. Jak widać, kij do snookera to instrument o złożonej budowie, gdzie każdy, nawet najmniejszy element, od kawałka skóry na czubku po gatunek drewna w rękojeści, ma swoje precyzyjnie określone zadanie. To właśnie ta dbałość o detale odróżnia zwykły kij od narzędzia godnego mistrza.