Zazdrość o rodzeństwo i agresja u dziecka, jak sobie z tym poradzić?

Mam dwójkę dzieci. Rok temu urodziłam Hanię, Kamilek miał wtedy dwa latka. Na początku nie było problemu, cieszył się, że będzie miał siostrzyczkę. Wiadomo mała wymagała opieki, więc nie byłam w stanie mu poświęcać już tyle uwagi co przedtem. Od dwóch miesięcy nie mogę sobie z nim poradzić. W ogóle mnie nie słucha, płacze i chce żebym się z nim pobawiła, w momencie kiedy akurat nie dam rady, bo karmię małą. Jak mówię mu, że po karmieniu się nim zajmę to występuje u niego duża agresja, kopie zabawki i krzyczy. Jak sobie poradzić w takiej sytuacji, gdy występuje duża zazdrość o rodzeństwo?

W obliczu zazdrości i agresji u Kamilka kluczowe jest poświęcenie mu dedykowanego czasu, nawet krótkich, ale regularnych chwil wyłącznej uwagi, na przykład podczas snu Hani. Ważne jest włączanie go w opiekę nad siostrą, pozwalając mu poczuć się potrzebnym i ważnym pomocnikiem. Należy też wyraźnie komunikować, że agresja nie jest akceptowalna, oferując jednocześnie alternatywne sposoby wyrażania frustracji, takie jak gniecenie poduszki czy rysowanie. Warto wcześniej informować o planowanych zajęciach z Hanią, minimalizując poczucie odrzucenia. Konsekwencja i spokojna reakcja na jego wybuchy pomogą mu zrozumieć nowe zasady, budując jednocześnie poczucie bezpieczeństwa i przynależności w rodzinie, zmniejszając lęk przed utratą uwagi.

W obliczu zazdrości i agresji u Kamilka kluczowe jest poświęcenie mu dedykowanego czasu, nawet krótkich, ale regularnych chwil wyłącznej uwagi, na przykład podczas snu Hani. Ważne jest włączanie go w opiekę nad siostrą, pozwalając mu poczuć się potrzebnym i ważnym pomocnikiem. Należy też wyraźnie komunikować, że agresja nie jest akceptowalna, oferując jednocześnie alternatywne sposoby wyrażania frustracji, takie jak gniecenie poduszki czy rysowanie. Warto wcześniej informować o planowanych zajęciach z Hanią, minimalizując poczucie odrzucenia. Konsekwencja i spokojna reakcja na jego wybuchy pomogą mu zrozumieć nowe zasady, budując jednocześnie poczucie bezpieczeństwa i przynależności w rodzinie, zmniejszając lęk przed utratą uwagi.