Ile jest wszystkich znaków?

Na pozór proste pytanie: „Ile jest wszystkich znaków?” może prowadzić do zaskakująco złożonych i fascynujących odpowiedzi. Czy chodzi o znaki na klawiaturze, litery alfabetu, a może o coś znacznie szerszego, co obejmuje piktogramy, symbole i języki z każdego zakątka świata? W erze cyfrowej to zagadnienie jest kluczowe dla zrozumienia, jak komunikujemy się online i jak komputery przetwarzają tekst. Przygotuj się na podróż przez świat kodowania, która pokaże, że liczba znaków jest o wiele większa, niż mogłoby się wydawać!

Czym są znaki w cyfrowym świecie?

Zanim zagłębimy się w liczby, warto zdefiniować, czym w ogóle jest znak w kontekście cyfrowym. Najprościej mówiąc, znak to podstawowa jednostka informacyjna używana do reprezentowania pisma. Może to być litera, cyfra, znak interpunkcyjny, symbol matematyczny, a nawet emotikona. W świecie komputerów każdy taki znak musi zostać przypisany do unikalnego kodu cyfrowego, aby maszyna mogła go przechowywać, przetwarzać i wyświetlać.

Od początków: Zestawy znaków, które ukształtowały internet

Historia kodowania znaków jest długa i pełna wyzwań. Na początku każda maszyna czy system operacyjny mógł mieć swój własny sposób interpretacji znaków, co prowadziło do problemów z kompatybilnością. Konieczne było ujednolicenie.

ASCII: Fundament z ograniczeniami

Jednym z pierwszych i najbardziej wpływowych standardów był ASCII (American Standard Code for Information Interchange), opracowany w latach 60. XX wieku. ASCII definiował 128 znaków, z których każdy był reprezentowany przez 7 bitów. Obejmował on duże i małe litery alfabetu angielskiego, cyfry, podstawowe znaki interpunkcyjne oraz kilka znaków kontrolnych. Był to ogromny krok naprzód, ale miał jedną zasadniczą wadę: był zorientowany wyłącznie na język angielski i nie obsługiwał znaków diakrytycznych (jak polskie "ą", "ę") ani innych alfabetów.

Rozszerzone ASCII: Fragmentacja i wyzwania

W odpowiedzi na ograniczenia ASCII, pojawiły się tzw. rozszerzone zestawy ASCII, które wykorzystywały dodatkowy ósmy bit, zwiększając liczbę dostępnych znaków do 256. Problem polegał na tym, że nie było jednego, uniwersalnego rozszerzonego ASCII. Każdy region czy producent mógł stworzyć własną wersję (np. CP1250 dla Europy Środkowej, ISO-8859-2 dla języków słowiańskich). To prowadziło do frustrujących sytuacji, gdy tekst napisany w jednym systemie, wyświetlany w innym, wyglądał jak bełkot – słynne "krzaczki".

Rewolucja Unicode: Globalny język cyfrowy

Konieczność ujednolicenia kodowania wszystkich języków świata stała się pilna. Rozwiązaniem okazał się Unicode – standard, który miał na celu objęcie każdego możliwego znaku używanego w piśmie.

Czym jest Unicode i dlaczego jest niezbędny?

Unicode to międzynarodowy standard kodowania znaków, który przypisuje unikalny numer (tzw. punkt kodowy) każdemu znakowi, niezależnie od platformy, programu czy języka. Jego głównym celem jest zapewnienie, że tekst napisany w dowolnym języku będzie zawsze wyświetlany poprawnie, bez względu na to, gdzie i jak jest przetwarzany. To właśnie dzięki Unicode możemy dziś bez problemu czytać i pisać w języku polskim, chińskim, arabskim czy japońskim, a także używać emotikonów.

Ile znaków obejmuje Unicode? Nieskończona liczba możliwości

I tu dochodzimy do sedna pytania! Unicode nie jest statycznym zestawem znaków; to ciągle rozwijający się standard. Obecnie Unicode może zdefiniować punkty kodowe w zakresie od U+0000 do U+10FFFF. Ten zakres teoretycznie pozwala na ponad milion różnych znaków. W praktyce, najnowsza wersja Unicode (stan na 2023/2024 rok) obejmuje już ponad 150 000 znaków z setek języków, systemów pisma, symboli matematycznych, muzycznych, a także... emotikonów!

• Alfabet łaciński, cyrylica, grecki, arabski, hebrajski
• Chińskie, japońskie i koreańskie ideogramy (CJK)
• Starożytne pisma, takie jak hieroglify egipskie czy pismo klinowe
• Symbole matematyczne i techniczne
• Waluty z całego świata
• I oczywiście, emotikony!

Liczba ta stale rośnie wraz z każdą nową wersją standardu, która dodaje kolejne znaki lub skrypty.

Poza literami: Emojis, symbole i piktogramy

To, co czyni Unicode tak wszechstronnym, to jego zdolność do wykraczania poza tradycyjne alfabety. Dzięki niemu możemy używać szerokiej gamy symboli, od strzałek i symboli szachowych, po skomplikowane symbole medyczne i, co najważniejsze dla współczesnej komunikacji, emotikony. Każda buźka, każdy obrazek serca czy zwierzęcia ma swój unikalny punkt kodowy w Unicode, co pozwala na ich uniwersalne wyświetlanie.

Liczenie znaków: Kwestia perspektywy

Choć Unicode definiuje unikalne punkty kodowe, samo "liczenie znaków" może być bardziej skomplikowane, niż się wydaje. To dlatego, że to, co widzimy jako jeden znak, technicznie może składać się z kilku elementów.

Punkty kodowe kontra klastry grafemowe: Widzialne a techniczne

W Unicode ważne jest rozróżnienie między punktem kodowym a klastrem grafemowym. Punkt kodowy to pojedyncza, niepodzielna jednostka w standardzie Unicode (np. litera 'a', akcent '´'). Klaster grafemowy to to, co użytkownik postrzega jako pojedynczy, widzialny znak. Czasami jeden klaster grafemowy składa się z wielu punktów kodowych.
Przykład: Litera "é" może być reprezentowana jako pojedynczy punkt kodowy (U+00E9) LUB jako dwa punkty kodowe: litera 'e' (U+0065) + łączący akcent ostry (U+0301). Dla użytkownika to jeden znak, ale technicznie mogą to być dwa punkty kodowe. Podobnie jest z flagami krajów (np.