Jak odrobaczać psa w domu?

Czy wiesz, że niewidoczne gołym okiem zagrożenie może czaić się w organizmie Twojego czworonożnego przyjaciela? Pasożyty wewnętrzne to cichy wróg, który potrafi skutecznie osłabić nawet najzdrowszego psa, a co gorsza, niektóre z nich mogą być groźne również dla ludzi. Regularne odrobaczanie to nie fanaberia, lecz absolutna podstawa odpowiedzialnej opieki i fundament zdrowia Twojego pupila. W tym artykule przeprowadzimy Cię krok po kroku przez cały proces, abyś mógł robić to świadomie i skutecznie.

Dlaczego regularne odrobaczanie jest tak ważne?

Odrobaczanie to nic innego jak profilaktyka i leczenie inwazji pasożytów wewnętrznych, takich jak glisty, tasiemce czy tęgoryjce. Ignorowanie tego obowiązku może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych u psa, w tym do niedożywienia, anemii, problemów z jelitami, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci, szczególnie u szczeniąt. Co więcej, niektóre pasożyty, na przykład glista psia, stanowią zagrożenie dla ludzi, zwłaszcza dla dzieci, które mają bliski kontakt ze zwierzętami i nie zawsze pamiętają o higienie. Regularnie odrobaczając psa, chronisz więc całą swoją rodzinę.

Jak często należy odrobaczać psa?

Częstotliwość odrobaczania zależy od wielu czynników, takich jak wiek, styl życia i stan zdrowia psa. Dlatego zawsze ostateczny kalendarz odrobaczania powinien być ustalony w porozumieniu z lekarzem weterynarii. Istnieją jednak ogólne wytyczne, które warto znać.

Szczenięta i młode psy

Maluchy są najbardziej narażone na inwazję pasożytów, którymi mogą zarazić się jeszcze w życiu płodowym lub z mlekiem matki. Pierwsze odrobaczanie przeprowadza się zazwyczaj już w 2-3 tygodniu życia, a następnie powtarza co 2-3 tygodnie aż do około 6 miesiąca życia.

Psy dorosłe

U dorosłych psów standardowo zaleca się odrobaczanie co 3-6 miesięcy. Jeśli jednak Twój pies:

• Ma częsty kontakt z innymi zwierzętami (np. na wybiegach dla psów),
• Je surowe mięso lub ma tendencję do zjadania odpadków na spacerach,
• Uczestniczy w polowaniach,
• Mieszka w domu z małymi dziećmi,

wówczas weterynarz może zalecić częstsze podawanie preparatów, nawet co miesiąc. Ciekawostką jest fakt, że niektóre tasiemce przenoszone są przez pchły. Dlatego skuteczna ochrona przed pasożytami wewnętrznymi idzie w parze z regularną profilaktyką przeciwpchelną!

Wybór odpowiedniego preparatu – co mamy do dyspozycji?

Rynek oferuje szeroką gamę środków odrobaczających, które różnią się formą podania i spektrum działania. Pamiętaj, aby preparat dobierać zawsze po konsultacji z weterynarzem, który weźmie pod uwagę wagę, wiek i tryb życia Twojego psa.

1. Tabletki: To najpopularniejsza forma. Dostępne są preparaty działające na szerokie spektrum pasożytów. Nowoczesne tabletki są często smakowe, co ułatwia ich podanie.
2. Pasty: Idealne rozwiązanie dla szczeniąt oraz małych psów, które mają problem z połykaniem tabletek. Pastę łatwo jest zaaplikować bezpośrednio do pyska.
3. Krople spot-on: Preparaty wylewane na skórę karku psa. To bardzo wygodna opcja, często łącząca w sobie ochronę przed pasożytami wewnętrznymi i zewnętrznymi (pchły, kleszcze).

Jak prawidłowo podać psu środek na odrobaczenie?

Skuteczność preparatu zależy od jego prawidłowego podania. Oto kilka sprawdzonych metod:

Podawanie tabletki

Najprostszym sposobem jest ukrycie tabletki w ulubionym przysmaku psa – kawałku mięsa, sera czy w specjalnej paście. Jeśli to nie zadziała, możesz spróbować podać ją bezpośrednio: delikatnie otwórz pysk psa, umieść tabletkę głęboko na języku, zamknij pysk i pomasuj gardło, aby sprowokować odruch połykania. Ważne jest, aby zachować spokój i działać pewnie, aby nie stresować zwierzęcia.

Aplikacja pasty i kropli

Pastę można wymieszać z niewielką ilością karmy lub podać bezpośrednio na język psa. W przypadku kropli spot-on należy rozchylić sierść na karku psa tak, aby odsłonić skórę, i wycisnąć całą zawartość pipety w jednym miejscu. Pamiętaj, aby przez kilka godzin nie głaskać psa w miejscu aplikacji i nie dopuścić, by lizał preparat.

Objawy zarobaczenia i co robić, gdy je zauważymy?

Czasem, mimo profilaktyki, może dojść do inwazji. Do najczęstszych objawów zarobaczenia należą:

• Biegunka i wymioty (czasem z widocznymi pasożytami),
• Spadek wagi mimo normalnego apetytu,
• Matowa i łamliwa sierść,
• Wzdęty, twardy brzuch (szczególnie u szczeniąt),
• "Saneczkowanie", czyli pocieranie zadem o podłoże,
• Apatia i osłabienie.

Jeśli zaobserwujesz którykolwiek z tych objawów, niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Może on zlecić badanie kału, aby zidentyfikować konkretny rodzaj pasożyta i dobrać celowane leczenie. Działanie na własną rękę może być nieskuteczne i opóźnić właściwą terapię.